Kryty basen

Wykończona bezlitosnym upałem, pozwoliła sobie na chwilę relaksu na basenie. Raczej sama rzadko kiedy się tam pojawiała, lubiła towarzystwo swoich znajomych, a można i powiedzieć, że trochę bała się tam iść całkowicie osamotniona. Ostatecznie jednak przebrała się w swój bordowy kostium kąpielowy i z okularami ochraniającymi oczy przed wodą, teleportowała się na basen. I trzeba przyznać, że fakt wylądowania obok dziewczyny tnącej się scyzorykiem wystraszył ją tak bardzo, że dosłownie centymetrów brakowało, aby wpadła do wody. Ukucnęła obok nieznajomej, papierosy nie przeszkadzały jej w ogóle - w końcu nie przy takich palaczach siadała - aczkolwiek po jej głowie plątały się myśli dotyczące teleportacji po jakieś bandaże, udzielenie pierwszej pomocy czy inna ratownicza akcja, która prawdopodobnie i tak nie była potrzebna. W końcu mało kto w tej szkole był człowiekiem.
- Hej... nic ci nie jest? - spytała łagodnym głosem, próbując nie robić jakiegoś wielkiego zamieszania. Jeżeli okaże się, że nic złego się nie dzieje, po prostu pójdzie popływać: tak, jak planowała. Widać jednak było, że to, co robiła dziewczyna było dla Holenderki dość ciekawymi sztuczkami, których nie przetestowałaby na sobie nawet, gdyby miała do tego predyspozycje.

Przez pewien czas mogła przypominać kota: patrzyła w jeden punkt, jakim była ręka dziewczyny i w sumie tylko fakt, że oddychała, zdradzał, że jest istotą żywą. Nawet, jeżeli można było to uznać za nachalne, nie mogła się powstrzymać od obserwowania tego rytmicznego ruchu krwi w ręce nieznajomej.
- I jak postępy? - spytała, w sumie nie wiedząc, jaki i czy w ogóle był jakiś oczekiwany efekt - Jeszcze możesz się zgłosić na testera proszków do prania. - zaproponowała i uśmiechnęła się lekko, zaraz po tym, jak rozmówczyni uwaliła sobie koszulkę krwią - Na razie nie jest tak źle, tylko koszulka. - "pocieszyła" ją - Lekka stłuczka. - podsumowała jeszcze w skali samochodowych wypadków.
Skinęła głową, wstała i mimo zakazów, wzięła lekki rozbieg, po czym wskoczyła do basenu "na bombę". Przepłynęła kilka metrów, po czym wylazła i poprawiając stanik, wróciła na dawne miejsce, obok rudowłosej. Nie przejęła się zbytnio faktem, że przez przypadek wyłączyła swój zegarek - Snowkiss podniosła jej samoocenę na tyle, aby przez pewien czas żadne docinki jej jakoś nie przeszkadzały.
- Marien jestem. - przedstawiła się przy okazji, siadając na chłodnych kafelkach. W gorący dzień jednak nic lepszego nie mogła sobie wymyślić. Raczej uściśnięcie ręki nie wchodziło aktualnie w grę, dlatego nawet nie próbowała. - Długo tak możesz?

- Przydatna rzecz. - przyznała, kiwając głową - Ale zostają po tym blizny czy coś? Czy po prostu jakby nic się nigdy nie stało? - liczyła na to, że rozmówczyni nie będzie miała jej za złe tych wszystkich pytań, ale przecież to nie jej wina, że była taka ciekawa! No, może jednak trochę jej. Troszeczkę. Tak odrobinę.
Słysząc o jakiś kontrolujących istotach, na jej twarzy pojawiła się mina typu "WTF?".
- Kontrolować? Jesteś córką Obamy, że tak im na tym zależy? - skrzyżowała ręce na piersiach i odgarnęła na plecy przyklejające się do niej kosmyki mokrych włosów. Następnie próbowała powtórzyć imię dziewczyny i ni chuja jej to nie wychodziło w tym pierwszym wypadku - Chyba zaliczam się do tych, co nie wymówią tego poprawnie. - stwierdziła w końcu i ze trzy razy powtórzyła sobie cicho wersję "Layla". Od razu lepiej.
- Na innych ludziach też testujesz? - nie podejrzewała, że zaraz stanie się królikiem doświadczalnym, no ale skoro już o tym rozmawiają... - W sumie to ja to zostawiam odruchowo. Wiesz, jak wracam to nie wyłączam, bo zapominam, ale za to jak gdzieś wychodzę to nie wyjdę z rogami na wierzchu. Kiedyś zapomniałam ponownie włączyć i gdyby nie jedna koleżanka to bym poszła do centrum w takim wyglądzie. - zaśmiała się krótko, wyobrażając sobie minę mieszkańców Bedford, gdyby zobaczyli stworzenie rodem z gier komputerowych.
- Pozwolisz, że teraz ja zrobię malutki eksperyment? - zaproponowała, wskazując palcem na bandaże Laili - Tylko mogę się zachowywać trochę jak pojeb, ostrzegam. - dodała jeszcze i chwilę później zmieniła się w Silverwater.
- Na wszystkie chińskie smoki! - pisnęła, widząc opatrunki - Jestem Silverwater, pozwolisz, że się tym zajmę? - zaproponowała, z delikatnym uśmiechem wyciągając rękę do rozmówczyni.

Niebieskowłosa dziewczyna uśmiechnęła się pogodnie i przyciągnęła do siebie rękę Layli, po czym zaczęła powoli odwijać bandaż w taki sposób, aby nie zaczęła się od razu wykrwawiać, kiedy zdejmie opatrunek. Następnie zaczęła delikatnie jeździć palcem wskazującym po rozcięciu, nucąc coś, co melodyjnie brzmiało jak "Biedroneczki są w kropeczki...". Jak zwykle, jej humor był niezbyt odpowiadający do sytuacji. Po około trzech minutach takiej zabawy, rana się zamknęła i został po niej jedynie średniej wielkości strup.
- Wygląda jak wygląda, ale jak nie spróbujesz tego zedrzeć, to nie powinno być blizny. - powiedziała, poprawiając włosy i wypuszczając rękę bohaterki. Odetchnęła głośno, niby taka mała rzecz, a tak męcząca. Nie potrzebowała żadnych informacji w sumie, dla niej liczyła się jedynie pomoc medyczna. Otworzyła usta, by jeszcze coś powiedzieć, ale w tym momencie wróciła do swojej pierwotnej postaci, Dragonblight. Potrząsnęła głową i spojrzała na swoje dzieło.
- Woah, udało się! - zaklaskała w dłonie i ziewnęła przeciągle, zasłaniając usta ręką. Usiadła po turecku i podparła rękoma za sobą. - Dawno tego nie robiłam, ale chyba jeszcze nie wyszłam z wprawy aż tak bardzo. - odetchnęła głęboko, wyraźnie z siebie zadowolona. - Wracając... informujesz ich, jakiego typu to będą eksperymenty, czy raczej są to wyznawcy hasła "YOLO"? - spytała tak, jak gdyby przed chwilą nie robiła żadnej medycznej akcji, a rozmowa się normalnie toczyła.

/Przepraszam, że tak długo, ale net mi się ostatnio rąbie co chwilę :c/

Pokiwała głową z uśmiechem.
- Silverwater i Wildrunner nie wiedzą co ja robię, ale tą pierwszą ranni przyciągają jak światło ćmy. Nie musi nikogo znać, aby pomagać. - wyjaśniła - Wildrunner w sumie ma wyjebane na cały świat, "używam" jej jak muszę z kimś walczyć, a moje moce nie wystarczają. Ona jest bardziej sprawna i... lepiej wygląda. Ale za to ja mam nad nimi przewagę, bo wiem, co robiły, co kto do nich mówił i tak dalej. - dodała, głośno wyłamując sobie palce - Poza tym, to chyba ja powinnam tobie podziękować. Dawno nikogo nie leczyłam, bo trochę się boją i dopiero na łożu śmierci mi na to pozwalają. - zaśmiała się krótko i przeczesała dłonią włosy. Od razu przypomniał jej się jeden jej kolega, który pisząc wypracowanie napisał "łonie śmierci", zamiast "łożu".
Zagwizdała z pewnego rodzaju podziwem, słysząc ostatnią wypowiedź Laili.
- No dobra... ale gdybyś planowała trenować na mnie, to chcę mieć wszystko na piśmie. Cały kontrakt! - podniosła do góry palec wskazujący i zrobiła taką minę, jakby chodziło o jakąś międzynarodową umowę. A właśnie... - Skąd jesteś? Zgaduję, że nie tutejsza.

Nie zawsze opowiadała urzekającą historię swoich mocy, wcale nie była fanką tej opowieści, ale wierzyła, że jak z góry opowie, co może zrobić, nie wyjdzie na totalnego zjeba jak przyjdzie co do czego. Tak więc gdy w pewnym sensie ciężar tej niezbyt tajemniczej tajemnicy z niej spadł, mogła wyluzować, bo każdy był gotowy na przynajmniej miłosny atak Silverwater.
- Wyglądasz na taką. Na czyimś miejscu nawet bym się nie warzyła spróbować. - puściła jej oczko - Jedyne, co lubię zabijać, to komary. - dodała, z szerokim uśmiechem i zaśmiała się krótko. Pod tym względem ona i jej niebieskowłosa alter-ego były bardzo podobne, choć tej drugiej nawet te krwiożercze zwierzątka jakoś bardzo nie przeszkadzały i jak nie były żarte, potrafiła żyć z nimi bez większej agresji.
Klasnęła w dłonie. - No, to jak coś, mogę spać spokojnie. - zażartowała. Następnie wysłuchała domyśleń Laili. - Cholera, dobra jesteś! - przyznała, wyraźnie zaskoczona - Tak, z Maastricht dokładniej. Zupełnie nie potrafię się nauczyć poprawnej angielszczyzny, wymowa mnie dobija. No ale może kiedyś nie będzie się tak moja "holenderszczyzna" rzucała strasznie. - wyjaśniła, robiąc krótkiego facepalma - W Rzymie? Kurde, nieźle. Byłam raz we Włoszech, ale z tych większych miast tylko w Wenecji. Poza tym... hm, nie wyglądasz jak Włoszka. Farbowałaś się? - z podejrzliwym spojrzeniem zaczęła przyglądać się jej włosom. Jasne, bywały różne wyjątki, ale mimo wszystko Marien przyzwyczaiła się do stwierdzenia, że Włosi to są ciemni ogólnie rzecz biorąc. - Mi się taki kolor zrobił od mocy, normalnie miałam brązowe, nawet czarne prawie. - westchnęła tęskno - Dawno tu przyjechałaś? Masz dużo lepszą wymowę, nie domyśliłabym się, że jesteś z Włoch.

- Ciężko sobie wyobrazić, że ktoś mógłby tak nie myśleć. - odparła, wskazując wzrokiem na miejsce, w którym po ranie na ręce dziewczyny został tylko strup. Ludzie typu Marien, "straszni" jedynie z wyglądu na pewno by się nie posunęli do czegoś takiego jedynie w ramach treningu. Ci mocno "związani" z tym światem byli jak widać gotowi na wszystko.
- Większość ludzi twierdzi, że jestem z Niemiec. - wzruszyła ramionami lekko zdegustowana tym faktem. Miała jednak nadzieję, że to nie przez wygląd, chociaż w gruncie rzeczy stereotypowe Holenderki też wyglądem swoim dupy nie urywały. Fuck this shit. Uśmiechnęła się jednak, słysząc, że niektórzy gadają gorzej niż ona - Moje nauczycielki się nawet zdążyły przyzwyczaić do mojej złej wymowy i przestały przyczepiać i poprawiać mnie po każdym słowie. - zaśmiała się krótko na wspomnienie tych kobiet, które żeby ją nauczyć dobrej wymowy sobie tyle krwi napsuły, że poezja.
- Czyli twoi rodzice to też raczej tacy niezbyt stereotypowi Włosi... - podsumowała - Ale pizzę lubisz? - w końcu życie bez pizzy to nie życie. - Nie tęsknisz za domem?
Obserwowała następnie poczynania Włoszki. Fakt pływania w bieliźnie lekko ją zaskoczył. Sama na razie nie planowała zbytnio wchodzić do wody, po zużyciu energii na leczenie bała się, że by się utopiła. Podczołgała się natomiast do krawędzi, założyła okulary i wsadziła do wody samą głowę, z rozbawieniem przez chwilę przyglądając się Włoszce. Jednak bez swojej drugiej postaci nie mogła zbyt długo tak robić, więc usiadła i nabrała powietrza, jednocześnie zdejmując okulary.
- Od kilku tygodni, nie spieszyło mi się zbytnio z przyjazdem tutaj. Tak ze dwa tygodnie przed rozpoczęciem roku szkolnego. - odparła - Lubię ich różnorodność w żywieniu, normalnie mogłabym na tej stołówce tylko siedzieć i jeść. To chyba moja ulubiona rzecz w tej szkole. - dodała, lekko klepiąc się po brzuchu.

Z drzwi prowadzących do pryszniców wyszła pewna osoba. Miała na sobie śnieżnobiały gładki jednoczęściowy strój kąpielowy, oraz zielone klapki. Pierwsze bardzo dobrze wtapiało się w jej bladą karnację, na tyle, że z daleka wyglądałaby jakby była zupełnie naga. Drugie natomiast... ni w ząb do niczego nie pasowało, i po prawdzie kupiła swoje basenowe obuwie w drodze. Po odeskortowaniu pewnego chłopaka z obitym kolanem w bezpieczne miejsce miała zamiar spróbować pewnej rzeczy. Wyobrażała sobie to po drodze... zabawne. Była świadkiem wielu dziwnych rzeczy tutaj... może dlatego przez jakiś czas brała coś takiego pod uwagę? Ostatecznie doszła do wniosku, że najpewniej udusiłaby się, może nawet wcześniej zrobiła sobie krzywdę. Co by nie zrobiła, nie była przystosowana do oddychania pod wodą... rozejrzała się. Na basenie znajdowało się parę osób. Kobiety. Pierwsza z nich pływała w samej bieliźnie. Druga natomiast leżała przy krawędzi. Obydwie chyba prowadziły ze sobą jakąś rozmowę. Nie zamierzała im w żadnym razie przeszkadzać. Miała swoje plany.
Ostrożnie podeszła do brzegu. Zdjęła klapki. Zanurzyła stopę... ten zapach był dziwny. Nigdy wcześniej się z takim nie spotkała. Może tym razem jej się uda... usiadła przy brzegu. obydwie nogi znalazły się w wodzie, a ona, cały czas trzymając się krawędzi, weszła cała. Pech chciał, że zaczęła od tej głębszej strony, a z pływaniem miała bardzo niewielkie doświadczenie. Zanurzyła się więc cała w wodzie, i tylko energiczna praca mięśni rąk uratowały ją przez utonięciem. Przewidziała jednak to sam fakt zanurzenia, wiec nie zachłysnęła się... to teraz... podpłynęła kawałek, mniej więcej na środek basenu. Zajęło jej to chwilkę. Położyła się na plecach... pozwoliła, by bezwładnie dryfowała na powierzchni wody. Zamknęła oczy...
Zapach wody. Drobne fale rozbijające się o jej materialne ciało. Ale było to o wiele bliższe temu czego mogła doświadczyć będąc w... domu. Tam też czuła cały świat, energię ocierającą się o jej powierzchnię, wiecznie zmieniające się środowisko. I tutaj nie mogła być pewna co na nią czeka. Również błądziła wśród nieznanego, mogąc poruszyć się gdziekolwiek by chciała. Woda skutecznie zagłuszała słowa pozostałych dziewczyn, będąc dla niej jedynie tłem. A zapach... niemalże tak nieznany jak wszystko tam skąd pochodziła. Tam również nie można było się spodziewać czegokolwiek. Tam...
...zaczęła wchodzić na tory myślenia, które zrozumiałe były jedynie dla istot jej pokroju. Mimo, iż jej mógł był materialny, jej esencja pozostała bez większych zmian. Było to trudniejsze. Ale... to akurat było wykonalne. Mniej więcej. Ale nie w obecnym stanie. Dlatego też... otoczenie wokół niej zaczęło się zmieniać. Z początku powierzchnia wody zaczęła zachowywać się w dziwny sposób. Załamywała się. Zamiast być płaską z ewentualnymi czołami fal, zaczęła bardziej przypominać niewielkie pasmo górskie. Krzywiła się, wyginała, i ciągle zmieniała kształty. Bezdźwięcznie. Następnie, co było już zupełnie niewytłumaczalne, w wodzie wokół niej pojawiła się... woda. A właściwie niewielkie strumyczki wodne płynęły jakby oddzielone od reszty płynu w basenie, pokonując niekiedy bardzo zakręcone i długie ścieżki wokół ciała dziewczyny. Również bez wydawania jakiegokolwiek dźwięku. Co mogło to powodować? Możliwe, że specyficzna, lekko szara sfera, która stopniowo stawała się coraz bardziej wyraźna. Nie przekraczała ona swoją średnicą długości ciała albinoski... nie powiększała się też. Stawała się jednak coraz bardziej wyraźna. A ona zdawała się tego nie zauważać, dalej swobodnie dryfując na powierzchni.